Het avontuur is begonnen

Het is zover. We zijn in Paramaribo, hoe gaaf! Om te beginnen even terug in de tijd. Het begon allemaal ruim een jaar geleden. Ik bedacht me dat het misschien eens tijd werd om uit m'n comfortzone te treden, het oerhollandse papekop achter me te laten en maar eens de wereld moest gaan verkennen. Het UMCU biedt hier de ultieme mogelijkheid voor in de vorm van een coschap in het buitenland. Dit klinkt natuurlijk nog lekker vaag en een plan was er nog niet, en uiteraard ging dit ook gepaard met de gedachten 'Durf ik dit wel?' en 'Kan ik zolang zonder m'n vertrouwde leventje?' Meestal zou ik denken 'Naah, ander keertje', maar dit keer heb ik me maar gewoon opgegeven. Het zou tenslotte toch nog een jaar duren dus genoeg tijd om me zorgen te maken en uitstelgedrag te vertonen. Uiteindelijk heb ik mee geloot voor Suriname en hoorde ik in februari dit jaar dat ik naar Paramaribo mocht voor een coschap gynaecologie :D Waarom Suriname? Tja goede vraag. In eerste instantie ging het me meer om het hele idee van naar het buitenland gaan, eens ervaren hoe het is om coschap te lopen in een ziekenhuis waar het er misschien heel anders aan toe gaat dan in het over het algemeen goed georganiseerde zorgsysteem in Nederland, meemaken hoe het is om ergens anders in een andere cultuur en binnen een andere samenleving te werken. Andere mentaliteit, andere patiëntenpopulatie, andere normen en waarden, andere ziektebeelden? Zoals je merkt is dit lekker algemeen en had ik nu net zo goed in België kunnen zitten. Ik wilde graag gynaecologie gaan lopen. Heel interessant specialisme, ontzettend fascinerend hoe een embryo uitgroeit tot een klein mensje, een mensje die ik misschien wel ter wereld zou mogen brengen. Dit is natuurlijk wel erg simpel gezegd want dit is maar een klein deel van de gynaecologie,eigenlijk obstetrie, maar toch. In het buitenland schijn je met coschap gyn wel meer te mogen doen dan in Nederland, dus dat is een positief punt. Praktisch gezien bood 's Lands Hospitaal in Paramaribo coschap gynaecologie aan, dus dat was +1. Maar niet alleen dat natuurlijk. Suriname zelf lijkt me qua cultuur en vooral ook natuur erg mooi om te ontdekken. En het weer is natuurlijk ook niet verkeerd. Overwinteren met 30 graden klinkt goed toch? Misschien speelde de taal ook nog wel mee. Een coschap in het buitenland lopen, maar gewoon Nederlands kunnen praten klinkt ideaal.

Nouja, begin dit jaar hoorde ik dus dat ik naar Suriname mocht. En dat niet alleen, samen met Daphné! Dat maakte het natuurlijk extra leuk en een beetje minder spannend. De afgelopen maanden hebben we veel moeten regelen. Ik moet zeggen dat dit allemaal niet zo soepel liep, maar ik zal jullie verder niet lastig vallen met de details. Het is allemaal geregeld en 16 december was het zo ver, het avontuur kon beginnen! Na een chaotische inpaksessie en hier en daar wat stress kon ik met mn persoonlijke uitzwaaicomité richting Schiphol. Was wel even slikken, 3 maanden zonder papa mama en karin en niet te vergeten lieve Mat. Maar ag, wat is nou 3 maanden. We hebben tenslotte 6 maanden ook overleefd ;) Enige traantjes verder zijn we dan toch het vliegtuig in gestapt om ruim 9 uur laten uit te stappen in het vooral warme Suriname! Vanaf het vliegveld stond ons nog een rit van een uur naar Paramaribo te wachten. Onderweg m'n ogen uit gekeken! Zoveel groen, bomen, vruchten, schattige huisjes, maar ook wel contrast tussen arm en rijk. Vervolgens kwamen we aan in ons appartement, een heel lief geel huisje. We waren nog geen 5 minuten binnen en Kim (vriendinnetje van geneeskunde) stond al voor onze neus! Super leuk om haar weer te zien :) Ook fijn dat ze ons het een en ander kan uitleggen over coschap, gang van zaken en het leven in Paramaribo. We hebben onze spullen gedropt - leuke kamers btw, met 2 andere huisgenoten, prima keuken en woonkamer enzo - snel wat minder warme kleding aangedaan - pfoe 30 graden is even wennen! - en zijn toen gelijk weer in de taxi gestapt. Met Kim en haar vriendinnen ergens gegeten en naar de bioscoop geweest. Top :) Aangezien Daphné en ik al vroeg op waren die ochtend, en het eigenlijk al vier uur later was, waren we wel erg moe. Snel onszelf geïnstalleerd in het appartement, klamboe opgehangen - veel muggen, heel veel - en daarna lekker gaan slapen met een ventilator op m'n kop. Vanochtend al vroeg wakker (06:30). Voel me weer fris en fruitig dus hopelijk heb ik m'n jetlag overgeslagen! Nu zit ik met m'n laptopje op m'n kamer met uitzicht op een schattig houten huisje. Helaas wel een ijzeren hek voor m'n raam, maar dat schijnt hier nodig te zijn. Vandaag gaan we lekker rustig aan doen, eind van de ochtend richting het ziekenhuis voor een gesprek met de gynaecoloog en een rondleiding met Kim. Nu eerst maar eens m'n koffer gaan uitpakken en straks op zoek naar een supermarkt oid. De aankomende weken zijn Daphné en ik nog gewoon vrij, op 5 januari beginnen we pas. Dus dat betekent veel leuke tripjes doen, Paramaribo ontdekken en ons lekker settelen.

Nou dit was even een korte update. Ik heb nog geen idee hoe het de aankomende weken gaat lopen, hoe vaak ik wil en kan schrijven en wat ik ga meemaken. Maar ik probeer jullie op de hoogte te houden!

Doeeiii lieve mensjes