Mwatandala
Blijf op de hoogte en volg Sonja
02 November 2016 | Malawi, Ekwendeni
Er zijn weer ruim twee weken voorbij, twee weken van vele gebeurtenissen. Vooral goede dingen though. Het begint routine te worden, normaal, alsof dit m'n leven nu is en natuurlijk is dat ook zo, het voelt goed. Gek eigenlijk, hoe makkelijk het lijkt om een nieuw leven op te bouwen. Tegelijkertijd weet ik dat de tijd vliegt en het zo weer tijd is om doei te zeggen, alweer. Ik kijk er nog niet naar uit. De mensen verwelkomen me als hun familie. Maggie is nog steeds m'n Malawiaanse mama hier en deze week zei een van de hoofdzusters van het ziekenhuis 'You are my doctor, but at the same time my granddaughter'. Op de een of andere manier is het makkelijk hier. Malawi maakt iets in me los wat ik in Nederland misschien niet laat zien, of misschien is het gewoon het alleen hier zijn, het afhankelijk zijn van nieuwe mensen leren kennen en de noodzaak je daarbij open te durven opstellen. Ik vraag me opeens af of het voor internationals in Nederland net zo makkelijk is om in contact te komen met 'us locals'. Anyways, met dezelfde zuster ben ik de hele middag Mzuzu door geslenterd op zoek naar spullen voor in het ziekenhuis. We kwamen aan het eind van de dag onder andere 40 dekens rijker terug (again, bedankt donoren!), een essentieel iets voor als het kouder gaat worden tijdens regenseizoen (de eerste druppels zijn gevallen!). Op het moment worden male and female ward gerenoveerd. Hopelijk kunnen beide afdelingen binnen twee weken (voor m'n vertrek, huil) genieten van nieuwe lakens en dekens met als doel dezelfde spullen aan te treffen als ik ooit weer eens terug kom. Een minder langdurig maar zeker niet minder belangrijk project is het helpen van een aantal centers in Mzuzu. In totaal vijf centra met elk gemiddeld zo'n 100 kinderen per dag, kinderen die of geen ouders meer hebben, of waarvan de ouders niet voor hun kinderen kunnen zorgen, kinderen die misschien 1 maaltijd per dag krijgen. Het bezoeken van zo'n weeshuis is indrukwekkend. Kinderen zijn blij met het bezoek van een mzungu want eerlijk is eerlijk, grote kans op een cadeautje. Met trots laten ze zien wat ze hebben geleerd; tot 100 tellen, het alfabet, de maanden van het jaar, een Malawiaanse versie van het 'hoofd schouders knieën teen'-lied. De intens blije blik in hun oogjes bij het zien van 100 kg suiker en 360 kg mais die hen, en de vier andere centra, voor 1 maand van nsima of porridge voorziet zal ik niet snel vergeten. Hoe blij ze er in eerste instantie ook uitzien, tegelijkertijd zie ik de kringen onder hun ogen, de bolle buikjes of juist ingevallen gezichtjes en de kale plekken op hun hoofd van schimmelinfecties. Een beetje sprakeloos verlaat ik het centrum want ik weet dat ze over een maand weer zonder eten zitten. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik - hoeveel geld ik ook bij elkaar gesprokkeld heb - niet in staat zal zijn om iets te veranderen in Malawi. Het blijft frustrerend om te horen dat het land zo corrupt is, dat zelfs ontwikkelingshulpgeld regelrecht in de zakken van de hoge heren verdwijnt. Te beseffen dat daardoor mensen in je eigen land in honger leven, onbegrijpelijk, en heel eerlijk, ik had er moeite mee om tijdens Bible study voor de president te bidden (hij schijnt ziek te zijn maar de regering laat uiteraard niks los). Wat als deze beste vriend overlijdt? Grote kans dat de opvolger net zo corrupt is. Het maakt me boos, maar again wat valt er te veranderen? Een van de moeilijke dingen in Malawi vind ik dat je niet weet wie je kan vertrouwen, niet de beste plaats dus voor een naïef meisje als ik, iemand die gelooft in de goedheid van de mens. Maaar, ik heb m'n telefoon nog dus dat is al een hele verbetering ten opzichte van de vorige keer! In het ziekenhuis loop ik er soms ook tegenaan. Als je een beleid opstelt ga je ervan uit dat het gedaan wordt. Het idee van een nuchtere bloedsuiker verdwijnt een beetje als dit om 1 uur 's middags gedaan wordt. Het begint een beetje een negatieve winding te krijgen hè? Absoluut niet de bedoeling. Ik geniet van het werk in het ziekenhuis, de mogelijkheid om zelf veel te kunnen doen, de relaties die je opbouwt met alle mensen, de waardering van m'n komst, de nog grotere waardering voor alle spullen die ik met hulp van anderen meebreng. Naast het werk geniet ik van m'n nieuwe huis, mzungu dinner, Bible study, bezoekjes aan Mzuzu en Lilongwe, middagen en zelfs avonden bij Maggie. Het is leuk om dingen van anderen te leren (ik ga zo zelf nsima maken!), maar andersom is het ook leuk om anderen mijn gewoonten te laten zien. Pannenkoeken bakken voor Maggie en haar familie. Kinderen of random mensen in de bus leren om armbandjes te maken. Ja, ik vermaak me nog prima. De aankomende weken nog maar extra genieten want het is zo voorbij. Over twee weken zijn Karin en Rutger al op visite! Zeker iets om naar uit te kijken :D maar tegelijkertijd ook een beetje spannend, even de verantwoordelijke georganiseerde zus uithangen.
Tot de volgende keer maar weer! X
Tot de volgende keer maar weer! X
-
02 November 2016 - 18:26
Renger:
Indrukwekkend en mooi verhaal weer Sonja, mooi in de zin van "wat jij daar doet". En was iedereen maar een beetje naief,als jij dat al bent, dan zou de wereld er vast mooier uitzien.
Heel veel succes verder. -
03 November 2016 - 11:23
Mama:
Weer erg mooi geschreven Son.
We missen je wel hoor!!
We zijn zeer trots jou.♥️ -
03 November 2016 - 11:51
Janny En Bram Verweij:
Hoi Sonja,
We hebben eerder al onze bewondering voor je lef en doorzettingsvermogen geprezen, na zo'n verslag wordt dit alleen maar sterker.
Goede voortzetting, sterkte en heel vriendelijke groet.
-
04 November 2016 - 10:05
Patricia Markus:
Mooi eerlijk verhaal Sonja. -
07 November 2016 - 19:21
Marrie De Groot:
Heel mooi om te lezen hoe jouw leven in Malawi er uit ziet en dat je ook meemaakt dat niet alles gaat zoals je graag zou willen...dat niet verandert wat niet veranderd kan worden..maar het leert er zelf wel heel veel van...en de mensen om jou heen ook...die olievlek van besef creëer jij nu door je blog! -
14 November 2016 - 16:23
Maria Versteeg:
hoi sonja .
ik heb van je tweede verslag genoten .
Ik raak nu al verslaaft aan je verhalen.
verder wens ik je daar nog een plezierige tijd daar.
-
24 November 2016 - 18:01
Jolanda De Ridder :
Ik heb het verslag gelezen de inwoners vinden leuk dat je er ben en stellen jou hulp zeer op prijs dat begrijp ik uit het verhaal fijn dat je fam langs komt geniet er nog maar even van maar ik denk dat je moeder weer erg bkij ben als je weer thuis komt veel plezier daar nog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
